Gemeentebrief Gemeentebrief
Overgave

Er is een fraai verhaal uit de Chinese filosofie van de Tao (of Dao), wat je zou kunnen vertalen met ‘de weg naar het goede leven’. Het wordt verteld door Zhuang Zi.

De wijsgeer Confucius loopt langs een waterval en een rivier met een enorme stroming. Tot zijn verbazing ziet hij iemand midden in de stroom en hij denkt dat die man aan het verdrinken is of zichzelf wil verdrinken. Confucius stuurt een leerling de woeste rivier in om hem te redden. Blijkbaar kon die leerling goed zwemmen. Maar dan ziet Confucius dat die man een eind stroomopwaarts uit het water komt en hij hoort hem zingen.

Snel loopt Confucius naar die man toe. Hijgend vraagt hij hem wat zijn geheim is. Heeft hij een bepaalde Tao of weg gevolgd, wat is zijn methode, zijn strategie?

‘Welnee!’ zegt de man. ‘Ik heb helemaal geen Tao. Er is dat wat ik bij mijn geboorte heb meegekregen. Met de draaikolk ga ik naar beneden en met de tegenstroom kom ik weer boven. Ik volg de weg van het water en er is niets dat ik zelf doe. Zo kan ik erin verblijven.’   

Vele jaren geleden was ik op een vakantieadres bij een meer. Het was een rustig meer, maar binnenin mij stormde het. Ik zocht om me drijvende te houden in die fase van mijn leven. Op een goed moment liet ik me drijven op de kalme golfslag van het meer. En het voelde als een overgave. Ik dobberde naar waar de zachte stroming me voerde. En het drong tot me door: verzet je niet tegen de gang van het leven, laat je meevoeren, maar doe dat bewust, in overgave.

Het was een levensles die ik sindsdien met me meegedragen heb. Ik ervaar het als een overgave aan God, aan de bron van alle leven.

Later kwam ik het mooie en indrukwekkende gebed tegen van de Amerikaanse theoloog Reinhold Niebuhr. Hij schreef het ‘Gebed om kalmte’ in 1943. Vooral de eerste regels zijn een motto in mijn leven geworden. Maar ook de daarop volgende regels spreken me aan.

‘God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen,
en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.


Om één dag tegelijkertijd te leven.
Om van één moment tegelijkertijd te genieten.
Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede.
Om deze zondige wereld, net zoals Jezus deed, te aanvaarden zoals hij is,
niet zoals ik zou willen.
Om erop te vertrouwen dat U alle dingen zal rechtzetten
als ik me aan Uw wil overgeef.


Zodat ik in dit leven gelukkig genoeg zal zijn
en voor altijd volmaakt gelukkig met U in het volgende leven.’

Eeuwout Klootwijk

 
terug